ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ
............
αυτή είναι η κάρτα μου για στέγη, ντουλάπα, κουζίνα..

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

"Γιατί με βοηθάς?"

είναι εδώ και καιρό που παίζω ένα διαδικτυακό παιχνίδι online που παίζεις κάποιες πίστες, ανεβαίνεις επίπεδα, όπως όλα ή τα περισσότερα online games..

έχω φτάσει λοιπόν, στο ανώτερο επίπεδο, δεν πάει άλλο..
φτάνεις εκεί και μετά, δεν ανεβαίνεις περισσότερο..
απλώς, μπορείς να προχωρήσεις άλλον "χαρακτήρα" που θα δημιουργήσεις ξεκινώντας απο το μηδέν..

οι περισσότεροι λοιπόν, αυτό κάνουν..
εγώ, επειδή είμαι κομματάκι "τρελός", δεν κάνω αυτό..
κάνω κάτι άλλο..

βοηθάω μικρότερα level να τελειώνουν τις αποστολές τους με την βοήθεια μου γρηγορότερα και σιγουρότερα με μηδενική πιθανότητα αποτυχίας, επειδή κάποιες "πίστες" είναι εξαιρετικά δύσκολες..

πολλές φορές λοιπόν, με ρωτάνε "γιατί με βοηθάς?"

βλέπει κανείς λοιπόν, οτι το να βοηθήσεις έστω σε ένα online game, δίχως ανταλλάγματα και καμία προφανή αιτία, μπλοκάρει ο -κοινός- εγκέφαλος..
δεν μπορεί να διανοηθεί κανείς την σήμερον ημέρα, πώς γίνεται και κάποιος βοηθάει χωρίς να ζητάει τίποτα.. προσέξτε, σε ένα απλό online game.. πόσο μάλλον στην Αληθινή Ζωή !

η σημερινή κοινωνία, είναι κοινωνία, εκμετάλλευσης και υστεροβουλίας..
αρκετές φορές, άνοιξα την αγκαλιά μου σε ανθρώπους και προδόθηκα, όμως έχω την συνείδηση μου ελαφρότατη..
αυτό έχει σημασία, τίποτε άλλο..
ούτε τι έδωσα, ούτε τι πήρα..

"γιατί με βοηθάς" λοιπόν..

έτσι..
φωτο απο εδώ

υπάρχει καλύτερο πράγμα απο το να βοηθάς κάποιον?

κάποιον που είδες να έχει κολλήσει στην άμμο και έκανες αναστροφή στην λεωφόρο για να τον ξεκολλήσεις, κάποιον που χρειαζόταν βοήθεια σε μια ξένη χώρα ως τουρίστας με την κοπέλα του αιμόφυρτη και κανείς δεν τους έδινε σημασία, κάποιον που φιλοξένησες επειδή δεν είχε που να πάει είτε είχε, αλλά ήθελε ψυχολογική υποστήριξη, κάποιον που μοιράστηκες το φαγητό σου, κάποιον που δεν του μιλάει κανείς άλλος επειδή "δεν είναι στα καλά του" κι εσύ περνάς κάποιες ώρες μαζί του προσπαθώντας να βγάλεις νόημα και τελικά να βγάζεις!
και το καλύτερο, όταν ξέρεις, πως κάποιους που βοήθησες, δεν θα τους ξαναδείς ποτέ, επειδή, απλώς είναι άγνωστοι σε σένα και έτυχε να ανταμώσουν οι δρόμοι σας περιστασιακά..

μικρή παρένθεση..
όταν βοήθησα κάποιους τουρίστες, με ρώτησαν τι μπορούν να κάνουν για μένα..
η απάντηση μου: "να θυμάστε πως είμαστε Έλληνες και αδέλφια σας κι αγαπάμε όλο τον κόσμο.."

αλληλεγγύη, αγάπη, ανυστεροβουλία..

μπορεί να είναι "τρέλα" μα αν το κάναμε όλοι μας, κάποτε θα βλέπαμε έναν όμορφο κόσμο-κοινωνία..

εξίσου "τρελό", ακούγεται και το να εξαφανίζεσαι απο την ζωή κάποιου ή κάποιων..

κι όμως, τους αφήνεις να πετάξουν με τα δικά τους φτερά, όταν κρίνεις πως είναι έτοιμοι..
τους αφήνεις επίσης, όταν δείς πως δεν γίνεται να συμπέσουν οι δρόμοι σας ή όταν τα ενδιαφέροντα τους, είναι αντίθετα προς εκείνα που -λένε πως- πρεσβεύουν..

κάμποσες φορές, εξαφανίστηκα απο την ζωή κάποιων ανθρώπων, όταν αντιλήφθηκα πως δεν είχε καμία σχέση ο Λόγος τους με τις Πράξεις τους..
αυτό, δεν είναι απαραίτητα κακό..
ο καθένας έχει τον δρόμο του και τον ακολουθεί πιστά..

φωτο απο εδώ


ένα πράγμα μονάχα με ανησυχεί, να μην πληγώνω ανθρώπους..
ελπίζω να μην το έχω κάνει κι αν έχει συμβεί, δεν το έκανα επίτηδες, ούτε είχα τέτοιο σκοπό..

θέλω (προσέξτε τι γράφω, ΕΓΩ θέλω) να περνώ όσο γίνεται ανώδυνα απο τις ζωές των ανθρώπων, κι όταν μπορώ να βοηθώ με όσες δυνάμεις έχω..

ίσως έτσι να καλύπτω κι εγώ μια ανάγκη μου..
την ανάγκη, του "άν κάποτε βρεθώ σε δύσκολη θέση, να βρώ κάποιον απέναντι μου σαν κι εμένα"..

πάντα έτσι λειτουργούσα, τουλάχιστον απο όταν απόκτησα "συνείδηση"..

ίσως πάλι, μετά απο χρόνια, όταν όλοι λειτουργούμε έτσι, πάψει να τίθεται το ερώτημα "γιατί με βοηθάς?"

             "ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ"


Ευρύνοος, ο τρελός του χωριού..




11 σχόλια:

Unknown είπε...

Γι αυτό μου αρέσεις ρε μπαγάσα... εκεί κάνεις την διαφορά... Απέριττος

Ευρύνοος είπε...

Φίλε Γιάννη, φαντάσου έναν τέτοιο "τρελό" κόσμο..!

ειλικρινά, τίποτε δεν θα "έπιανε" κανέναν, ούτε χρέη, ούτε κατάθλιψη αφού όλοι θα άνοιγαν τις αγκαλιές τους, ούτε υστεροβουλία αφού θα ήταν "κοινή συμπεριφορά", ούτε δόγματα και προθέσεις..

οπότε, ονειρεύομαι ξύπνιος και κάνω πολλαπλασιασμό αγάπης στα μαθηματικά της Σκέψης μου..

να είσαι καλά αδελφέ μου :-)

Eυαγγελία είπε...

Ειλικρινά υπέροχο όλο αυτό που γράφεις, εύκολο για "πολύ λίγους" και σχεδόν απίθανο για τους υπόλοιπους....

Μείνε έτσι για πάντα.!

Όμορφη Ανατολή σου εύχομαι.

Ευρύνοος είπε...

αοράτη

καλωσπέρασες :-)

θα περιμένω να γίνει εύκολο για τους υπόλοιπους και σχεδόν απίθανο για τους λίγους..

υποθέτω θα αργήσει, οπότε, ας σταθούμε αναπαυτικά στις Σκέψεις, περιμένοντας την Αλλαγή των ανθρώπων..

χαιρετώ σε :-)

Ευρύνοος είπε...

Mayumi

κατα την γνώμη μου, πρέπει όλοι μας να κάνουμε το ίδιο, όσο το δυνατόν μπορούμε και φτάνουμε..

έτσι κάποτε θα συναντήσουμε κι εμείς έναν να μας βοηθήσει όταν θα βρεθούμε στην ανάγκη..

καλημέρα :)

Ανώνυμος είπε...

Την καλησπέρα μου, ούτε που μου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι θα μπορούσα να ακούσω κάτι διαφορετικό από σένα. Εκείνο που δεν θα χωνέψω ποτέ όμως είναι το εξής: Γιατί κάποιος πρέπει να αυτοχαρακτηρίζεται Τρελός για να πράττει το φυσιολογικό; και... για άλλη μια φορά με έκανες να νιώσω υπερήφανος που σε θεωρώ φίλο. Να είσαι πάντα καλά και να τα γράφεις αυτά και ιδού γιατί:«Η ανευθυνότητα του πλήθους». Το πείραμα των Ντάρλεϊ και Λατανέ Ασπασμούς :-)

Ευρύνοος είπε...

sapfiros diamond

καταρχήν μάλλον έχω αρχίσει για σένα να γίνομαι προβλέψιμος :)

η ερώτηση τώρα, μα αφού πράττω διαφορετικά απο τον "κοινό" νού, μάλλον τρελός θα είμαι..

χαίρομαι και σε ευχαριστώ που με θεωρείς φίλο, είναι αμφίδρομο..

όσο για το πείραμα και την αληθινή ιστορία που διάβασα, έχω πάθει..
δεν είναι δυνατόν να συνέβη στ'αλήθεια αυτό..!

μου φαίνεται απίστευτο να μαχαιρώνει κάποιος επι μισή ώρα κοντά, μια γυναίκα και κανείς να μην επεμβαίνει..

ναι, ξέρω, υπάρχει ο φόβος..
μα ούτε να την βοηθήσουν να μπεί σε ένα σπίτι να γλυτώσει δεν πήγαν..
(άσε που έπρεπε να κατέβει κανας τρελός με κανα σπαθί και να τακτοποιήσει τον "νταή")

αυτά ακούω και σαλτάρω..
αυτή την κοινωνία φτιάξαμε φίλε μου.. δυστυχώς..

χαιρετώ σε :)

Άιναφετς είπε...

Επιτέλους ξανάρχισες να γράφεις, απλά πράγματα που αγγίζουν πάνω απ΄όλα τη καρδιά (για τον εγκέφαλο υπάρχουν τα βιβλία)...
Νομίζω πως είναι καθήκον "όσων" έχουν κάτι να πουν που θ' ανακουφίσει, που θα βοηθήσει, να το κάνουν, χωρίς προσωπικό όφελος, μόνο για τη Χαρά που σου δίνει αυτό... Και αυτή η φροντίδα, η καλοσύνη, μπορεί να ονομαστεί και Αγάπη!
Καλή συνέχεια Τάσο, στο "όλοι μια αγκαλιά"!

Ευρύνοος είπε...

Άιναφετς

είναι δύσκολο να γράφεις τέτοια πράγματα, τέτοιες εποχές..

έρχονται στιγμές που πέφτεις, ξανασηκώνεσαι, προσπαθείς, παραιτείσαι και άλλα πολλά αντιφατικά..

προσωπικό όφελος αλήθεια δεν μπορείς να έχεις όταν γράφεις αυτά..
το μόνο που θα μπορούσε να εκληφθεί ως τέτοιο, είναι το οτι ελπίζεις κάποτε όλα τριγύρω να θυμίζουν Ανθρώπους και όχι τον Εαυτό σου απαραίτητα..
"πολύχρωμοι" Άνθρωποι με "πολύχρωμες" Ανθρώπινες Ιδέες..

Αγάπη λέγεται αυτό και έχεις απόλυτο δίκιο..
ας την μάθουμε λοιπόν..

καλόν μήνα με καθυστέρηση μιας ημέρας !

ασπασμοί :-)

She είπε...


Ευχαριστώ Τάσο, (έχεις το όνομα του πατέρα μου- αλλά και την εκτίμησή μου για την άμεση ανταπόκρισή σου στο αίτημά μου)

Να είσαι καλά.

Ευρύνοος είπε...

She

εγώ ευχαριστώ που με ενημέρωσες γι αυτό που συνέβη..

τώρα φταίω να βάλω το νέο σου μπλογκ με μπανεράκι?

η εκτίμηση είναι αμφίδρομη :)

ασπασμοί!

Blog Widget by LinkWithin